Filosofie

Filosofie.

Regelmatig wordt me de vraag gesteld wat voor vakken ik heb. Als ik dan een aantal vakken opsom en filosofie heb opgenoemd krijg ik een heleboel uiteenlopende reacties:

Filosofie? Jij

Waarom nou filosofie? Daar kun je niets mee!

Volgens mij is dat echt een uur om bij te slapen!

Bij veel mensen (vooral in mijn omgeving) leeft de gedachte dat filosofie iets is voor (oude) mannen die glazig uit hun ogen staren, verwarde haren hebben en gedachtekronkels hebben die voor de gewone mens niet te volgen zijn.

Waarom ik toch voor filosofie gekozen heb? Om de volgende redenen:

Een belangrijkere reden voor mij was de ontdekking en uitdaging van een nieuw vak. Bij geschiedenis kwam zo af en toe een filosoof lang maar dat werd niet echt uitgediept.  Ik was nieuwsgierig naar wat dat vak (en de leraar) mij te bieden hadden.

Een tweede, niet zo belangrijke reden was dat ik kon kiezen uit Frans, tekenen of filosofie.

Aangezien ik niet echt een ster was (en ben) in tekenen heb ik dat niet gekozen. Ook Frans is niets voor mij. Zodra ik in de onderbouw meer als 20 woordjes moest leren raakte ik in paniek.

Nu ik ongeveer een halfjaar lang 3x 50 minuten filosofie krijg moet ik concluderen dat het mij heel erg meevalt. De stof is soms wat langdradig maar goed door heen te komen.

De behandeling van verschillende soorten filosofen en hun mensbeelden zet mij regelmatig stil.  Zoals de vraag hoe ik moet leven.  Moeten wij met de massa meegaan en haar in alles volgen? Is het lichaam belangrijker dan de ziel? En wat voor functie heeft het lichaam, dat van een leeg omhulsel om onze ziel?  

Hebben wij eigenlijk wel een ziel? Uit religieus oogpunt zou ik zeggen: Ja want dat staat in de Bijbel. Maar het gaat bij de filosofie niet om voorgegeven antwoorden maar om het zelf, door middel van beargumenteren tot een antwoord proberen te komen.